Erta tong... Kechasi Maxliyoni o'ylay, o'ylay, dong qotibman... Uyqudan uyg'ondim-u, shosha pisha yuz qo'limni yuvdimu, kiyimlarimni kiygani yugurdim. Ahir bugun Maxliyo javobini aytishi kerak edi. Juda tez yugurganimda zinapoyaga oyog'im sirpanib, yiqildim. Oyog'imdan tizzamgacha shilayotgan beton qirrasi og'rig'i o'rnini yuzim aralash boshimga tekkan eshikning burchak zarbi egalladi. Bu hol shunchalar tez kechar ediki, miyyamda yashin tezligiday "shunaqayam palakat bo'lamanmi..." degan fikr o'tdi-yu, bu yog'ini bilmayman... - U yashaydimi doktor? Bolam yashaydimi? - Bunchalik vahimaga tushmang opajon... Bolangizni to'rt muchchasi sog'. Miyyaga tekgan zarb oqibatida chuqur komada... U bizni eshitadi. Uni yonida huddi odatdagidek gaplash ing... bu gaplar huddi tushimda sodir bo'layotgandek edi. Onamning yashirishga urinayotgan yig'isi ovozidan yig'lagim kelar, lekin buni iloji yo'q edi. Shunchalik zulmat ichida edimki faqat kimlarnidur ovozi va o'tmishning qora lentalar kabi sur'atlarini his qilardim. - salom Jamshid aka... bu so'zlarni eshitdim-u, sevinib ketdim. Yonimda Maxliyo o'tirganini his qilardim ammo uni ko'ra olmasdim. Faqat ovozini eshitib yotishdan o'zga choram yo'q edi. Maxliyo yig'i aralash, qandaydir alam bilan, - Jamshid aka... Bu nima ahvol!? Yana bir qiliq chiqardizmi? Qachon qarama shundaqasiz... Hech tinch yurmaysiz ekan-da! deya yig'lab yuborgan Maxliyoni yig'i ovozini eshitib, yuragim ezilardi. Uyg'onishim kerak, buni bari tush deya o'zimga takidlardim. Afsuski bu tush emas edi... - Jamshid aka qarang siz uchun manti pishirdim... Turing ozroq yeb oling... deb, takrorlardi... - Qizim... Bo'ldi ko'p o'zingni qiynama uyga borgin. Dugonam xavotir oladi... - hop Sojida opa... degancha Maxliyoni ovozi chiqmay qoldi. Menimcha ketdi. Yotgan joyimda yana kelarmikan, ovozini eshitarmikanman. Ahir u menga javobini aytmoqchi edi-ku, deya xayollarim girdobidan, oyimni aytgan gaplari tortib oldi... - Sanjarbek bolam. Shu qo'shnimiz Maxliyo rosa yaxshi qizda... Eh... Kelining bo'lsa shunday bo'lsada... deb, aytgan onamni gaplaridan chunonan sevinardimki... Ichimsizda ona deb, sakrab turib onamni quchoqlagim kelardi. - Menimcha senda ko'ngli bor... Qaragin bolam shuncha g'am ho'rlik qilishini... 6 oyki har kuni yoningda... Bu gaplarga umuman tushunmay, karaxt bo'lib qoldim. Qanday 6 oy? Ahir boyagina uni ovozini eshitdim-ku... Nimalar bo'layabdi... Shu qadar ichimda ko'p savollar aylanardiki, kimnidir - Doktor! Bemor... Doktor! degan ovozi eshitildi... Erta tong... Derazadan tushayotgan quyosh nurlari yuzimni qizitib, g'ashimga tegardi. Asta ko'zlarimni ochdim. Oppoq patalok, qandaydir yoqimsiz dori hidi, "demak shifoxonadaman" deya fikr qildim. O'rnimdan turmoqchi ham edimki, bir qo'lim ustida nimanidir sezdim. Yonimga qaraganimda chap tarafimda qora, uzun sochli qiz, qo'llarimni quchoqlagancha shirin uyquda uhlar edi. Ha, bu Maxliyo edi. Uni bir oz kuzatib, sochlarini silab qo'ydim. Seskanib, uyg'ongib ketgan Maxliyo meni ko'rdiyu, - aaaaa?! deya baqirib yubordi. - Nega baqirasan qo'shni qiz? Axvolim shunchalik yomonmi? - Jam... Jamsh... Ja... - ho'sh?... ho'sh?... - Jamshid aka!!!... deya belimga otilgan Maxliyoni na quchoqlashni, na o'zimdan uzoqlashtirishni bilmasdim. Belimni maxkam qisgunicha ko'kragimga boshini qo'yib ho'ng, ho'ng yig'lardi... - Ey Maxli bo'ldi qil... Hamma joy suv bo'lib ketdi... degan hazilimga jaxli chiqgan Maxliyo, shart o'rnidan turib ketmoqchi bo'ldi hamki, qo'lidan ushlab o'zimga tortdim. Muozanatni ushlolmagan Maxliyo to'g'ri yuzi bilan yuzimni ro'parasiga keldi. Hayajondan o'ynayotgan qop qora ko'zlari, ko'zlarini husniga husn qo'shayotgan kipriklar pir-piraganicha menga termulardi. Atirgul g'uncha kabi qizil va nafis lablarga lablarim bilan yaqinlashar ekanman ko'zlari yumilib borar edi. Qaynoq lablariga lablarimni bosdim. Bu on shunchalar o'zgacha va lazzatli ediki. Huddi birinchi bo'sa kabi osmoniy tuyg'ular mavjlanar edi. Xayolot ummonida suzar ekanmiz. Xona eshiga tarafdan yo'talgan erkak kishini ovozi eshitildi. Maxliya ikkalamiz ham birdaniga bir tarafga qardaik. Eshik oldida Doktor va dadam kulib turardilar. Doktor dadamga qo'lini cho'zib, - Tabriklayman Davron aka! Kelin muborak! - Rahmat Shavkatjon... Sizga ham kuyov muborak! deya bir birini tabriklashardi. Xonadan o'q misoli otilib chiqib ketgan Maxliyoni ortidan kuzatib qoldim. Bilsam meni davolagan doktor Shavkat aka Maxliyoni dadasi ekan. Bu taqdir charxpalagi judayam qiziq ekanda deb qo'ydim o'zimga. Mana shifoxonadan ham chiqib oldim. Uydagilar to'yga taraddudni boshlab yuborishibdi. Maxliyo bilan har kuni ko'rishadigan, telefonda tonggacha suxbat quradigan, o'zimizcha to'yimizni muhokama qiladigan bo'ldik... Hammasi juda yaxshi edi. Kelin kuyovni zaks oldidan tibbiy ko'rikdan o'tishi kerakligi uchun shifoxonaga bordik. Shifoxonada navbat kutib baxslashib o'tirardik. - Doktor opagaga aytaman senga katta ukol qilib qoyadi, keyin yig'lab yurasan)) - Ey... Davomi bor..